Reisverslag Wicklow Way april 2006

Woensdag 12 april 2006

De wekker gaat om 5 uur. Normaal gesproken een marteling maar als je een weekje op vakantie gaat is het opeens een stuk gemakkelijker.
Om 05.30 uur zitten Martijn en ik in de auto naar mijn ouders huis. Daar aangekomen heeft David direct een weddenschap verloren. Hij had niet verwacht dat we optijd zouden zijn. Waar de weddenschap om ging? Hallo! We gaan naar Ierland… Bier natuurlijk!

Autoritje naar Charlerois. Ruim op tijd daar. Inchecken, GROTE mannen plaatsen ;-) vlucht had ietsje vertraging. Om 10.10 uur Ierland tijd in Dublin. Daar maar direct een taxi gepakt naar Roundwood ipv de bus. Kost niet eens zoveel extra en scheelt ons een uur reizen.

In Roundwood aangekomen 12.30 uur eerst maar eens een verlaat ontbijt genomen. Full Irish Breakfast uiteraard! Bloedworst, worstjes, roerei, witte bonen in tomatensaus….
Daarna de rugzakken op de rug en eerst 2 kilometer lopen naar de route. Daar eenmaal aangekomen gaan we echt beginnen. 12 km voor vandaag. Ondanks de volle bepakking lopen we redelijk vlot. Voor een eerste dag was 12 km precies genoeg… Jammer dat ik vol overtuiging was dat we de goede kant opliepen naar het B&B… Niet dus. Koste ons 3 kilometer extra. Toen waren we wel moe.

B&B Riversdale House in Glendalough ziet er goed uit. Mooie grote kamers op de bovenverdieping. Ik slaap met Martijn op de kamer. David met Pa. Na ff douchen gaan we richting het dorp om daar te eten. We belanden uiteraard eerst in de kroeg waar ik de heren het appelcider introduceer… Geen succes… alhoewel ik er wel van hou. Guinness is next! Potje klaverjassen en daarna eten. Direct maar een luxe restaurant genomen… niet dat we een andere keus hadden, want was het enige restaurant. Hierna nog terugstrompelen naar de B&B en naar bed.


Donderdag 13 april 2006

Onbijt is prima. Vol Iers weer natuurlijk. Om 09.30 gaan we al op pad. Gelukkig kan de eigenaar van deze B&B de tassen naar onze volgende bestemming brengen. Dit zouden we de rest van de week doen. Scheelt een berg sjouwen en maakt het lopen een stuk makkelijker. Met enkel de dagrugzakjes op de rug dus gaan we van start voor onze 18km etappe van vandaag.

We zijn nog geen kilometer op weg als we over een bruggetje moeten. Precies daar waait Martijn zijn pet van z’n hoofd… uiteraard. Pet in de rivier en verdwijnt snel. Martijn wil de pet al als opgegeven beschouwen maar ik zet het op een lopen. Is toch zonde van zo’n dure maatpet ;-)
Martijn pakt de andere kant van de rivier. Na een paar honderd meter kan Martijn de pet uit de rivier vissen. Mooi.

Na deze vertraging knallen we door. Direct een flink stuk sterk stijgen. Het eerste gedeelte is mooi. Loofbos en een waterval. Langzaamaan gaat de omgeving over in naaldbossen en zo lopen we eigenlijk een groot gedeelte van de dag door de naaldbossen. Dat is jammer. Geen uitzicht. Bovenop een berg lopen we over een bielzenroute en later over erg vochtig gras. Bij het afdalen maakt Pa een sliding zoals Henk Fraser in zijn beste dagen. Wonder boven wonder breekt hij geen heup. Na dat geconstateerd te hebben, hebben de andere drie spontaan de slappe lach…

Lunch (lunchpakket gekregen van B&B vanmorgen) op een beschut stukje gras. Lekker een uurtje liggen. Daarna direct een stijle afdaling, lekker handig zo direct na de pauze. We duiken het bos weer in voor de komende uren. Al vroeg in de middag hebben we de kilometers erop zitten en zo komt het dat we om 15.00 uur al aan het bier (Smithwick's en Carlsberg!) in de kroeg zitten. Bij de kroeg zit ook een hostel. Hadden we dat geweten. Zo naast de route. Wij zitten echter een stuk verderop. Na wat kaarten, eten en drinken worden we opgehaald door de dochter van de gastvrouw. De Woodside B&B in Glenmalure ziet er aardig uit. ’s Avonds doen we weinig. Wat lezen en om 21.30 ligt iedereen eigenlijk al te slapen.


Goede vrijdag 14 april

Pa is jarig! ’s Morgens doen we alsof onze neus bloed. Als hij als laatste de ontbijtkamer binnenkomt staat de taart met kaarsen al klaar op tafel! Uiteraard moet er ff gezongen worden. Die ouwe (49) blaast de kaarsen uit en wenst zachtjes dat hij zijn jonge zonen bij kan houden tijdens het vervolg van de route ;-)

We worden afgezet op de route en beginnen traditioneel met een zware klim… door de bossen… Naaldbos, naaldbos en naaldbos is wat we de eerste kilometers zien. We halen een Nederlander in die we gisterenavond ook al in de kroeg hebben zien zitten. Alles goed volgens hem. Als we een uur later bij een mooi uitzicht wat hebben zitten rusten zien we hem aan komen strompelen. Erge last van z’n knie. Martijn is nog fit en neemt z’n rugzak tot het volgende dorp waar hij opgehaald zal worden. We lunchen bij “the Iron Bridge”. Na de lunch knallen we traditioneel weer stijl omhoog… door een naaldbos.

Het laatste uur van de dag is het mooiste van de tocht tot nu toe. Volop uitzicht over de heuvels en wijde omgeving. Het zonnetje schijnt, het is stil op de schapen en vogels na. Een vredig plaatje. Om 16.45 uur komen we na 22 km aan in Moyne bij de Jigsaw Cottage. Dit is net zo’n plaatje als dat het er op de foto’s uitziet. Het huis is knus, de omgeving prachtig, de serre ideaal. De slaapkamers zijn wat krap, maar dat maakt niet zoveel uit. Bij aankomst is er wederom taart met zowaar een Nederlandse tekst en champagne om Pa zijn verjaardag nog maar eens te vieren. Bij het uitblazen van de kaarsjes wenst hij zachtjes dat die vreselijke spierpijn weg zal gaan ;-)

’s Avonds dineren we met een Engelse schone jonge dame… met haar vriend helaas en een Nederlandse vrouw die de Wicklow Way in omgekeerde richting loopt. Daarna lezen we wat. Ik ben de eerste die zowat zit te slapen en haak om 22.30 uur af.


Stille zaterdag 15 april

Dat “stille” nemen we heel letterlijk want we blijven hier een dag rusten. Het ontbijt is pas om 09.30 uur. Helaas is het niet zulk heel mooi weer waardoor we niet ff buiten in het zonnetje kunnen gaan zitten ofzo. We lezen veel. Kaarten wat. Puzzelen. Gaan in de Sauna waar het steenkoud is en laten de spieren wat tot rust komen.

’s Avonds eten we eend die nog gereanimeerd had kunnen worden maar best lekker was. Lezen / puzzelen nog wat en vertrekken richting de kroeg. Jammer dat die ruim 2 kilometer lopen verderop ligt. Daar aangekomen blijkt het wat teleurstellend te zijn. Meer dan een oude huiskamer met 30 jaar oude vloerbedekking lijkt het niet te zijn. 1 BIERtje (iets anders dan halve liters worden hier niet geschonken) en we zijn alweer op de weg terug.


Paaszondag 16 april

Ontbijt om 08.30 uur en op weg om 09.45 uur. Een vroegterecord. Het eerste gedeelte van de dag is weer erg mooi. Volop vergezichten en zowaar een zwak zonnetje. We lopen over asvaltweggetjes maar die zijn zo smal en zonder auto’s dat het helemaal niet uitmaakt. Na 2 uur lopen is het uiteraard tijd voor het Paasritueel. Pa verstopt de paaseieren die Arno, Martijn en David moeten gaan zoeken. Er worden 4 eieren verstopt. Degene die het eerst 2 eieren vind krijgt de overgebleven Snicker. Worden niet alle 4 de eieren gevonden binnen 2 minuten dan krijgt Pa de snicker. Na 2 minuten heeft Arno wel 2 eieren maar hebben we in totaal slechts 3 eitjes gevonden. We willen uiteraard wel weten waar die 4e dan gebleven is. Na 20 minuten zoeken, waarin wij steeds harder gaan twijfelen of Cor niet stiekem maar 3 eieren verstopt had, vinden we hem dan toch.

Na een enorm stijle klim door modder en koeievlaaien lunchen we ergens op een helling in het gras. Het uitzicht is super.

Het gaat vandaag allemaal niet vanzelf en we moeten voor ons gevoel flink doorstappen. Om 16.00 uur drinken we nog ergens een koffie / bier / cola en knallen door. Om 17.30 uur zijn we in de buurt van ons ophaalpunt… maar kunnen helaas telefonisch niemand bereiken. We lopen vast een extra stukje van de route naar een volgend punt waar we opgehaald kunnen worden. Ook daar krijgen we niemand te pakken. Gelukkig ontmoeten we een vrouw die ons wel even af wil laten zetten in Shillelagh. Scheelt toch weer 7 km (we hadden er al 22 gehad) lopen over de weg!

Daar aangekomen doen we wat inkopen en lopen naar ons B&B, the Olde Shillelagh. Niemand thuis. Gelukkig hebben de buren een gezellige kroeg en we knallen er daar tijdens het kaarten vast een paar pilzen naar binnen. Later komt de B&B eigenaar alsnog en kunnen we even lekker douchen. Net voor sluitingstijd (keuken sluit hier al om 21.00 uur!) komen we het restaurant binnen. De serveerster is duidelijk niet blij en weigert iets tegen ons te zeggen. Als we vervolgens echt ranzig te eten krijgen zou je bijna gaan denken dat het opzet is. Het toetje is vervolgens echt het smerigste wat ik in mijn 28 jarige leven heb mogen proeven.

Om e.e.a. weg te spoelen duiken we nog even de kroeg binnen. Het is daar inmiddels enorm druk geworden omdat de 2 wekelijkse lotto er wordt gehouden. Uiteraard kopen ook wij loten maar winnen niet de hoofdprijs van 4500 euro. Niemand overigens. Als we overigens een euro hadden gevraagd voor iedere keer dat een Ier die ons in deze kroeg vol verbazing stond te bewonderen, 4x 2 meter man, dan hadden we die 4500 euro gemakkelijk verdiend. Om 23.00 duiken we ons bed in. Ik lig met pa nog ff naar de Godfather te kijken maar onze ogen worden zwaar…


Paasmaandag 17 april

Om 10.00 uur worden we gedropt op de route en lopen het eerste stuk rustig naar beneden. Is weer eens wat anders. Vandaag is het echt ff uitlopen. Veel stukken weg. Lunch nog wel op een mooi stukje grasland. De laatste 4 kilometer is redelijk saai en allemaal asfalt. Als je een dag over moet slaan op deze route dan is het deze dag wel. Voor we het weten staan we in Clonegal. Een klein monumentje is alles wat aangeeft dat hier een tocht van 132 kilometer eindigt. We duiken de pub in om het te vieren met een pint bier. Spelen nog een potje klaverjas en worden al om 16.00 uur opgehaald.

Het huis waar we verblijven is prachtig. Grote kamers, zeker die van Pa en Martijn. Lekker douchen. Koffie en thee drinken en in het dorp wat eten. ’s Avonds kijken we in de tv-kamer naar Mission Impossible 2. We halen geen van allen het einde van de film want vallen in slaap.


Dinsdag 18 april

Vandaag hebben we al vroeg de bus richting Dublin. Om 09.20 vertrekt hij. We zijn ruim op tijd. We zijn de eerste groep die de bus in stappen. Bij latere haltes zit de bus vol en zijn er mensen die moeten wachten op de volgende bus. Door al het gehobbel ben ik flink misselijk en deponeer mijn ontbijt in mijn waterzak… die gelukkig leeg was. Op het laatst valt het gelukkig mee. In de stad hobbelen we niet zo. Ik herken stukken van Dublin (met name het centrum) nog van 8 jaar geleden. Na 2 uur zijn we er gelukkig en stap ik groen en geel de bus uit. De bus naar het vliegveld staat klaar om te vertrekken en dus pakken we die vlug. We zitten bovenin (dubbeldeks) en hebben zodoende een goed uitzicht in de stad. Ruim op tijd zijn we op het vliegveld. Zeker als blijkt dat het vliegtuig ook nog wat vertraging heeft. Een vakantie is geen goede vakantie als er niet op het vliegveld MacDonalds gegeten is volgens Martijn. Hij krijgt weinig (lees: geen) tegenspraak en dus zitten we al snel aan de BigMac.

We landen wat later dan geplanned in Charlerois en met wat file bij Brussel komen we veilig aan in Nederland. Een mooie week! Pa, Martijn en David… bedankt!!!